طراحی رادیولوژی؛ استانداردهای معماری در فضای رادیولوژی

از آنجا‌ که رادیولوژی یکی از بخش‌های مهم در آزمایشگاه‌ها است، نیاز است تمامی متریال‌های به‌کار رفته در آن از ویژگی‌هایی مطابق با استانداردهای طراحی رادیولوژی برخوردار باشند. همچنین تجهیزات مورداستفاده در رادیولوژی نیز باید مطابق با استانداردها تهیه و استفاده شود. این محتوا به‌منظور آشنایی با استانداردهای طراحی در رادیولوژی و تجهیزات آن آماده شده است. پس تا انتها همراه ما باشید تا بیشتر با شیوه طراحی و استاندارهای دکوراسیون رادیولوژی آشنا شوید.

استانداردهای معماری در طراحی رادیولوژی

بخش رادیولوژی یکی از بخش‌های مهم در فضای آزمایشگاه‌های مراکز درمانی است. این فضا باید کاملاً استریل و مطابق با استانداردهای طراحی در بخش‌های آزمایشگاهی آماده شود. همچنین فضای رادیولوژی باید به‌گونه‌ای طراحی شود که امکان بازسازی رادیولوژی پس از مدت‌ها امکان‌پذیر باشد. در ادامه بیشتر با استانداردهای معماری در طراحی فضای رادیولوژی آشنا می‌شویم:

• اگر فضای رادیولوژی به‌گونه‌ای قرار گیرد که ساختمان‌های دیگر به آن مشرف باشند، نباید در آن بخش دیوار پنجره‌ای طراحی شود.
• حداقل فضای رادیوگرافی، ۱۸ مترمربع است که این فضا جدا از فضای رختکن و دستشویی رادیوگرافی می‌باشد.

• عرض درب ورودی، باید ۱۲۰ سانتی‌متر باشد.
• عرض درب ورودی اتاق کنترل در این بخش، ۷۰ الی ۸۰ سانتی‌متر است.
• طراحی حداقل یک رختکن با ابعاد یک مترمربع ضروری است.
• طراحی حداقل یک دستشویی با ابعاد یک مترمربع ضروری است.
• ارتفاع کف تا سقف بخش رادیولوژی، باید حداقل ۲۷۰ سانتی‌متر مربع باشد.

• منبع برق مصرفی در این بخش، باید برق سه فاز با حداقل ۵۰ آمپر باشد.
• دیوارهای داخلی بخش رادیولوژی، باید تا ارتفاع ۱۸۰ سانتی‌متر مربع، سرامیک شود.
• ابعاد در نظر گرفته‌شده برای پاس کاست، باید حداقل ۴۰ در ۶۰ سانتی‌متر باشد.
• ارتفاع پاس کاست تا لبه پایینی آن، باید ۱۳۰ سانتی‌متر باشد.
• اتاق کنترل باید با یک پنجره به اتاق رادیولوژی اشراف کامل داشته باشد و تکنسین به‌طور کامل بر بیمار مشرف باشد.
• شیشه‌ای که در پنجره میان اتاق رادیولوژی و اتاق کنترل قرار می‌گیرد، باید از جنس سربی باشد. ابعاد شیشه سربی، باید ۳۵ در ۳۵ سانتی‌متر باشد.
• درب‌های موجود در اتاق رادیوگرافی، باید بتن‌ریزی و سرب‌کوبی شود. همچنین از دستگیره و لولاهای مناسب برای درب‌ها استفاده شود.

بیشتر بخوانید: طراحی آزمایشگاه

• نصب کردن هواکش در فضای رادیوگرافی الزامی است.

• اتاق رادیوگرافی باید تا حد امکان فاقد پنجره باشد. اگر هم پنجره‌ای رو به بیرون دارد، باید ارتفاع آن از کف ۱۸۰ سانتی‌متر باشد.
• اگر اتاق رادیولوژی دارای پنجره باشد، از بیرون نباید به اتاق اشرافی وجود داشته باشد.
• اتاق رادیولوژی باید تا حد امکان در طبقه همکف طراحی شود؛ درصورتی ‌که در طبقات دیگر قرار گیرد، باید مجهز به آسانسور باشد.
• وسایل و تجهیزات موجود در اتاق رادیولوژی، وزن سنگینی دارند. کف اتاق باید به‌گونه‌ای طراحی شود که تحمل وزن‌های بالا را داشته باشد.
• در اطراف تخت، به‌منظور چرخش باید از هر طرف یک متر فضای خالی وجود داشته باشد.
• با توجه به فعالیت‌هایی که برای بخش رادیوگرافی در نظر گرفته می‌شود، می‌توان برای آن پذیرش و فضای انتظار پیش‌بینی نمود.

• دیوارهای سرویس بهداشتی، باید تا سقف سرامیک یا کاشی شوند.
• تجهیزات اطفاء حریق باید برای این بخش تعبیه شود.
• دیوارهای سرویس بهداشتی باید تا سقف سرامیک یا کاشی شوند.
• استفاده از کاغذدیواری و رنگ‌های خاص در این بخش، منع بهداشتی دارد.
• استفاده از لامپ‌های آویز و لوستر در بخش‌های مختلف رادیولوژی، منع بهداشتی دارد.
• هرگونه نقاط گردگیر، سر گیر و پاگیر باید از طراحی بخش‌های مختلف رادیولوژی حذف شود.

• این بخش باید حتی‌الامکان در بخش‌های انتهایی سالن قرار گیرد تا بتوان آن را در برابر اشعه‌های مضر محافظت نمود. در این صورت دیوارهای خارجی این بخش نیاز به سرب‌کوبی نخواهد داشت.
• این بخش نیاز به فضاهای مجزایی برای عملکردهای تصویربرداری، سی‌تی‌اسکن، سیستم رادیویی آنکولوژی، MRI، فلورسکوپی و پزشکی هسته‌ای دارد.
• فضاهای ارتباطی در این بخش، باید با توجه به تجهیزات، عملکرد بخش، مسیر بیمار و مسیر پرسنل طراحی شود.

بیشتر بخوانید: طراحی سونوگرافی

استانداردهای معماری در طراحی تجهیزات رادیولوژی

از آنجا ‌که ابعاد و فضای موردنیاز برای تجهیزات رادیوگرافی با توجه به کارخانه‌ای که تولیدکننده آن است، متفاوت است، لازم است پس از انتخاب تجهیزات، ابتدا فضای موردنظر برای وسایل در بخش رادیوگرافی طراحی شود. تجهیزات انتخابی مشخص می‌کند هر اتاق با کاربری متفاوت نیاز به چه متراژی دارد. همچنین مسیر حرکتی و چرخش تجهیزات را مشخص می‌نماید.

از آنجا‌ که بیمار با استفاده از تخت، ویلچر یا کمک افراد روی تخت رادیوگرافی قرار می‌گیرد، در اطراف تخت این بخش باید فضای خالی برای سهولت دررفت و آمد آن‌ها تعبیه شود. هزینه بازسازی رادیولوژی به‌شدت زیاد است. از این رو بهتر است هنگام طراحی اولیه، تمامی استانداردها در نظر گرفته شود تا احتمال نیاز به بازسازی را به حداقل برساند.

مسیرهای رفت‌وآمد پرسنل و بیماران، باید در ابتدای طراحی رادیولوژی به‌طور کامل تعریف شود، زیرا بیماران معمولاً با استفاده از تخت و ویلچر به این بخش منتقل می‌شوند و باید از هرگونه مکث در مسیر تردد به این بخش دور باشند.

در پایان، استانداردهای معماری در طراحی رادیولوژی نقش حیاتی در ایجاد محیطی امن، کارآمد و بهینه برای بیماران و کادر درمانی ایفا می‌کنند. با رعایت این استانداردها، نه تنها کیفیت خدمات رادیولوژی ارتقا می‌یابد، بلکه به کاهش خطرات ناشی از اشعه، بهبود جریان کاری و افزایش راحتی بیماران نیز کمک می‌شود. توجه به جزئیات معماری، از جمله استفاده از مواد مناسب، رعایت فضاهای مورد نیاز و اجرای اصول ایمنی، تضمین‌کننده عملکرد بهینه و طول عمر بخش رادیولوژی خواهد بود. در نتیجه، طراحی مبتنی بر استانداردها نه تنها به ارتقای کیفیت خدمات کمک می‌کند، بلکه به ایجاد محیطی آرام و مطمئن برای همه افراد حاضر در این فضا نیز منجر می‌شود.