اصول طراحی سونوگرافی
طراحی فضای سونوگرافی باید به‌گونه‌ای باشد که یا به فضای سرویس بهداشتی نزدیک باشد و یا اینکه برای این بخش از آزمایشگاه سرویس بهداشتی مجزایی طراحی شود. همچنین ارتفاع و متریال های مورداستفاده در فضای سونوگرافی باید مطابق با استانداردهای مراکز درمانی در طراحی این فضا استفاده شود. این محتوا به‌منظور آشنایی با استانداردهای طراحی معماری و تجهیزات در بخش طراحی سونوگرافی، نگارش شده است.
سونوگرافی یکی از فضاهای بسیار حائز اهمیت در آزمایشگاه‌های مراکز درمانی می‌باشد. در ادامه این مقاله شهرآرا قصد داریم شما را با استانداردهای طراحی سونوگرافی، بیشتر آشنا کنیم.
فضاهای موردنیاز در طراحی داخلی سونوگرافی
فضای انتظار
یکی از بخش‌های موردنیاز در این فضای آزمایشگاهی، میز پذیرش و فضای انتظار بیماران است. از آنجایی که سونوگرافی می‌تواند برای بخش‌های مختلف بدن مانند سینه، شکم، زانو، گلو و … انجام شود. باید فضایی برای پذیرش افراد و نوبت‌دهی به آنها به‌صورت مجزا طراحی گردد. همچنین نیاز است تا لابی و یا فضای انتظار کوچکی برای حضور بیماران نیز طراحی گردد
اتاق سونوگرافی
یکی از مهم‌ترین فضاهای این بخش، اتاق سونوگرافی می‌باشد. استفاده از طراحی نامناسب برای چیدمان تجهیزات این اتاق می‌تواند موجب عدم راحتی بیمار و پزشک گردد. معمولاً در این اتاق باید محلی را با استفاده از دیوار و یا پارتیشن برای رختکن در نظر گرفته شود. همچنین فضایی که تخت بیمار و صندلی پزشک در آن قسمت قرارگرفته است باید با استفاده از پارتیشن از محل قرارگیری کامپیوتر و واردکردن اطلاعات جدا شود. نوری که برای این فضا تعبیه می‌شود، باید به‌گونه‌ای باشد که محرمیت بیمار حفظ‌شده و هیچ‌گونه اشرافی به تخت بیمار وجود نداشته باشد.
سرویس بهداشتی
برای انجام سونوگرافی های شکمی در برخی از موارد نیاز به نوشیدن آب فراوان است. به همین دلیل در طراحی این فضاها نیاز است تا فضا در نزدیکی سرویس بهداشتی قرار گیرد. اما بهترین نوع طراحی آن است که فضای سرویس بهداشتی برای این بخش به‌صورت مجزا طراحی شود.
استانداردها و ضوابط طراحی سونوگرافی
-
- برای طراحی سونوگرافی نیاز است تا حداقل ۱۲٫۶۰ مترمربع فضا برای اتاق سونوگرافی در نظر گرفته شود و با احتساب سرویس بهداشتی و فضای انتظار، حداقل فضای مورد نیاز برای این بخش ۲۵ متر می‌باشد.
- اتاق سونو و رختکن، رختکن و سالن انتظار باید ارتباطی مستقیم باهم داشته باشند.
- این اتاق تا ارتفاع ۲٫۵ متر باید با سرامیک پوشیده شده باشد.
- سقف این اتاق باید به دلیل عبور تجهیزات برقی به‌صورت کاذب اجرایی شود.
- تمامی متریال های مورداستفاده در این فضا باید کاملاً قابل ضدعفونی و تمیز کردن، باشند.
- دیواره‌های فضا باید با استفاده از رنگ‌های روغنی و قابل شستشو پوشش داده شوند.
- عرض درب‌های سونوگرافی ۱۲۰ سانتی‌متر است. ارتفاع مفید درب‌ها نیز ۲۷۰ سانتی‌متر می‌باشد.
- ازآنجایی‌که در این بخش از آزمایشگاه امواج رادیویی وجود ندارد. نیازی به سرب کوبی دیوارها و درب‌ها وجود ندارد.
- تخت مورداستفاده در اتاق آن مانند تخت‌های فیزیوتراپی می‌باشد. همچنین تجهیزات مورداستفاده در این بخش کاملاً سیار می‌باشند.
- برای انجام سونو و استفاده از تجهیزات آن نیاز به برق با ویژگی‌های مشخصی نمی‌باشد. بهترین لامپ‌های مورداستفاده در این بخش لامپ‌های دیمر می‌باشند.
- از آنجایی که خواندن جواب سونو باید توسط پزشک انجام شود، پرسنل دیگری در قسمت دیگری از اتاق آن را یادداشت می‌کند. بهتر است محل استقرار بیمار از نور طبیعی برخوردار نباشد، تا پزشک بتواند جواب‌ها را دقیق‌تر و به‌درستی بخواند.
- رنگ‌های مورداستفاده در فضای سونوگرافی باید از میان رنگ‌های خنثی مانند خاکستری و یا سفید انتخاب شود.
- ارتفاع اتاق سونو با درنظر گرفتن سقف کاذب معمولاً ۲۷۰ تا ۳۰۰ سانتی‌متر می‌باشد.
طراحی مسیرهای حرکتی استاندارد در فضای سونوگرافی
در برخی از مراکز درمانی ممکن است، بیماران بدحالی به انجام سونو پیش از عمل و به‌صورت اورژانسی نیاز داشته باشند. در این‌جور مواقع با استفاده از ویلچر و یا تخت بیماران را حمل می‌کنند. از همین رو در کنار تخت سونو باید فضایی به‌منظور قرارگیری تخت و یا ویلچر برای جابه‌جایی بیمار وجود داشته باشد.
همچنین در اتاق سونو باید در اتاق فضایی برای نشستن، فضایی برای خواندن جواب‌ها، فضایی برای قرارگیری تخت بیمار و صندلی و مانیتور سونو، کمدی برای نگهداری زیرانداز های تمیز تخت و تجهیزات دیگر و همچنین فضایی برای نگهداری زباله‌های میکروبی نیز در نظر گرفته شود.
از طرفی فضای رختکن باید در اتاق معاینه طراحی شود. بیمار پس از ورود به اتاق معاینه باید دسترسی مستقیم به رختکن داشته باشد. همچنین پس از خروج از رختکن باید مستقیماً با تخت بیمار ارتباط داشته باشد. از طرفی بهتر است بیمار به بخشی که پرسنل جواب‌ها را وارد سیستم می‌کند، مشرف نباشد و ارتباط مستقیمی با آنجا نداشته باشد. همچنین تخت بیمار باید به‌گونه‌ای قرار گیرد که در صورت ورود فرد دیگری به اتاق، فرد به بیمار اشراف نداشته باشد.
